Procedura losowania dwóch na dwie stosowane w chemioradioterapii i chemioterapii. W badaniu ESPAC-1 zastosowano model czynnikowy dwa po drugim , w którym po resekcji trzustkowego gruczolakoraka przewodowego każdy pacjent został losowo przydzielony do chemio-radioterapii lub chemioterapii, ani leczenia, ani obu metod leczenia (ryc. 1). Celem było zarejestrowanie 70 pacjentów w każdej z czterech grup, uzyskując łączne dane dla 140 pacjentów w każdej grupie dla dwóch głównych porównań leczenia (chemioradioterapia vs. brak chemioradioterapii i chemioterapii vs. bez chemioterapii) i dające badaniu zdolność do wykrywania bezwzględne różnice w śmiertelności po dwóch latach przekraczających 20 procent przy poziomie istotności 5 procent przy 90 procentach mocy. Proces został zatwierdzony przez komisje etyczne na poziomie krajowym i lokalnym zgodnie z wymogami każdego kraju, a wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną zgodę. Pacjentów, którzy przeszli kompletną makroskopową resekcję22 histologicznie potwierdzonego gruczolakoraka przewodowego trzustki, poddano randomizacji za pomocą zablokowanej metody. Zostały one podzielone według ośrodka randomizacji (Wielka Brytania, Szwajcaria, Niemcy lub Francja) oraz statusu marginesu resekcji (dodatniego lub ujemnego). Pacjentów obserwowano w odstępach trzymiesięcznych do śmierci. Podgrupa pacjentów wypełniła ankiety dotyczące ich jakości życia.23
Terapia adjuwantowa
Chemioradioterapia składała się z dawki 20 Gy w stosunku do guza podawanego w 10 dziennych frakcjach w okresie dwóch tygodni plus dożylny bolus fluorouracyl (500 mg na metr kwadratowy powierzchni ciała w każdym z pierwszych trzech dni radioterapii i ponownie po planowanej dwutygodniowej przerwie). Chemioterapia składała się z dożylnego bolusa leukoworyny (20 mg na metr kwadratowy), a następnie dożylnego bolusa fluorouracylu (425 mg na metr kwadratowy) w każdym z 5 kolejnych dni co 28 dni przez sześć cykli. Terapia kombinowana obejmowała chemioradioterapię, a następnie chemioterapię, oba podawane w sposób opisany powyżej.
Działania niepożądane oceniano za pomocą Common Toxicity Criteria24 i jasno zdefiniowanego protokołu modyfikacji i opóźnień leczenia. Badanie wymagało od każdego ośrodka leczenia pacjentów zgodnie z własnymi standardami zapewnienia jakości radioterapii.
Analiza statystyczna
Podstawową miarą wyniku była dwuletnia przeżywalność; drugorzędnymi wynikami były częstość występowania działań niepożądanych i nawrotów oraz mierników jakości życia. Przetrwanie obliczono od daty resekcji do daty zgonu z jakiejkolwiek przyczyny; dla pacjentów utraconych w wyniku obserwacji dane zostały ocenzurowane w dniu ostatniego życia pacjenta. Szacunki przeżycia uzyskano za pomocą metody Kaplana i Meiera, 25, a test log-rank26 wykorzystano do oceny różnic w oszacowaniach przeżycia między grupami. Uwarstwione analizy logarytmiczne i modelowanie proporcjonalnych hazardów Cox27 zostały wykorzystane do zbadania i dostosowania głównych czynników prognostycznych i stratyfikacyjnych. Wskaźniki zagrożenia wskazujące wpływ leczenia na ryzyko śmierci zostały obliczone i wyświetlone na poletkach Forrest.28 Standaryzowane metody powierzchni pod krzywą29 zostały użyte do oceny średniej jakości życia obserwowanej w ciągu 12 miesięcy po resekcji; ogólna jakość życia została porównana między grupami przy użyciu nieparametrycznego testu dwóch próbek Wilcoxona
[hasła pokrewne: flexagen, busulfan, Mimośród ]
[hasła pokrewne: rak rdzeniasty, guz pancoasta objawy, pierwotna obustronna gonartroza ]
