Przeżycie bez zdarzeń według analizy Intention-to-Treat. CHOP oznacza cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę i prednizon. Tabela 2. Tabela 2. Pięcioletnia bezkonwencyjna i całkowita przeżywalność. Po medianie okresu obserwacji wynoszącej cztery lata dla całej kohorty, oszacowane wskaźniki (. SD) całkowitego przeżycia i czasu przeżycia wolnego od zdarzeń wyniosły odpowiednio 63 . 4% i 46 . 4%. Zgodnie z analizą zamiaru leczenia, odsetek przeżyć bez zdarzeń po pięciu latach różnił się istotnie między grupami CHOP i wysokimi dawkami (37 . 5% w porównaniu z 55 . 5%, p = 0,037) (wykres 2 i tabela 2). Pięcioletnia stopa przeżycia całkowitego nie różniła się istotnie między grupami, chociaż zaobserwowano tendencję do wyższej częstości w grupie z dużą dawką niż w grupie CHOP (56 . 5% w porównaniu z 71 . 5%, P = 0,076 ).
Ryc. 3. Ryc. 3. Beztreningowy czas przeżycia wśród pacjentów z wysokim ryzykiem pośrednim według Międzynarodowego Indeksu Prognostycznego skorygowanego o wiek. CHOP oznacza cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę i prednizon.
Rycina 4. Ryc. 4. Całkowite przeżycie pacjentów z wysokim ryzykiem pośrednim według Międzynarodowego Indeksu Prognostycznego skorygowanego o wiek. CHOP oznacza cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę i prednizon.
Wśród pacjentów z wysokim ryzykiem pośrednim według Międzynarodowego Wskaźnika Prognostycznego skorygowanego o wiek, leczenie wysokimi dawkami dawało znacząco wyższe przeżycie bez zdarzeń (56 . 7 procent vs. 28 . 6 procent, P = 0,003) (Figura 3) a całkowite przeżycie (74 . 6% vs. 44 . 7%, P = 0,001) (Figura 4) niż leczenie CHOP. W przypadku pacjentów z niskim lub niskim ryzykiem pośrednim wskaźniki przeżycia całkowitego i przeżycia wolnego od zdarzeń były podobne w obu grupach (tabela 2).
W analizie wieloczynnikowej przeżycie całkowite niezależnie było zależne od podwyższonego poziomu dehydrogenazy mleczanowej (P = 0,026) oraz, w mniejszym stopniu, od grupy leczonej (P = 0,066). Ryzyko związane z dostosowanym do wieku Międzynarodowym wskaźnikiem prognostycznym i wiekiem nie było istotnymi czynnikami. Czas przeżycia bez zdarzenia zależał niezależnie od rodzaju leczenia (p = 0,019). Poziom dehydrogenazy mleczanowej, wiek i ryzyko zgodnie z Międzynarodowym wskaźnikiem prognostycznym dostosowanym do wieku nie zostały uwzględnione w analizie wieloczynnikowej.
Ogółem zmarło 65 pacjentów, 39 w grupie CHOP i 26 w grupie z dużą dawką. Chłoniak był główną przyczyną śmierci (94% pacjentów).
Nawrót i postęp
Dziewięćdziesiąt sześć pacjentów miało progresję choroby podczas leczenia lub nawrotów (58 z 99 w grupie CHOP i 38 z 98 w grupie z wysoką dawką, P = 0,005). Wśród pacjentów, którzy mieli całkowitą, niepotwierdzoną całkowitą lub częściową odpowiedź w czasie oceny pośredniej, pięcioletni wskaźnik przeżycia wolnego od choroby był wyższy w grupie z dużą dawką niż w grupie CHOP (65 . 6 procent vs. 45 . 6 procent, P = 0,05), bez znaczącej różnicy w pięcioletniej szybkości całkowitego przeżycia (75 . 5 procent w porównaniu z 62 . 6 procent, P = 0,1). Pacjenci z postępującą lub nawrotową chorobą otrzymali różne schematy chemioterapii ratunkowej z allogenicznym lub autologicznym przeszczepieniem komórek macierzystych lub bez nich
[przypisy: ceftriakson, klimakterium, ambrisentan ]
[więcej w: koronografia ile trwa, talkowanie płuc, kłykciny sromu ]
