Lekarze

Pacjenci byli w wieku pomenopauzalnym (w wieku 55 lat lub starsi z brakiem miesiączki od ponad dwóch lat lub brakiem miesiączki przez ponad rok w momencie rozpoznania) i otrzymywali uzupełniającą terapię tamoksyfenem przez co najmniej dwa lata, ale nie dłużej niż trzy lata i jeden miesiąc. Większość pacjentów (95 procent) otrzymywała tamoksyfen w dawce 20 mg na dobę, ale pacjenci, którzy otrzymywali dawkę 30 mg na dobę, byli uprawnieni (i nadal otrzymywali tę samą dawkę, jeśli zostali przypisani do grupy tamoksyfenowej). W czasie randomizacji pacjenci musieli mieć odpowiednią funkcję hematologiczną, nerkową i wątrobową (zdefiniowaną jako normalna liczba krwinek, stężenie kreatyniny w surowicy mniejsze niż 1,5-krotność górnej granicy normy oraz stężenie aminotransferazy alaninowej w surowicy mniejsze niż 2,5-krotność górna granica normy). Kryteria wykluczenia obejmowały obecność guza o znanym statusie negatywnego receptora estrogenu; objawy miejscowego nawrotu lub odległe przerzuty od czasu rozpoznania; klinicznie znaczące zaburzenia szkieletowe, sercowe lub wewnątrzwydzielnicze; oraz zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej w ciągu czterech tygodni przed randomizacją. Pacjenci byli również wykluczani, jeśli mieli kliniczne objawy ostrej osteoporozy lub historii wcześniejszego nowotworu innego niż rak in situ szyjki macicy lub raka podstawnokomórkowego skóry lub jeśli przyjmowali jednocześnie leki przeciwzakrzepowe, selektywny modulator receptora estrogenu inny niż tamoksyfen lub jakakolwiek inna forma terapii hormonalnej.
Protokół wymagał odpowiedniego leczenia pierwotnej choroby, w tym pooperacyjnej radioterapii u pacjentów, którzy byli leczeni operacją oszczędzającą pierś. Chemioterapia neoadjuwantowa była dozwolona zgodnie ze spójną polityką w każdym centrum. Pacjenci musieli rozpocząć chemioterapię w ciągu trzech miesięcy od rozpoznania i rozpocząć przyjmowanie tamoksyfenu i radioterapii w ciągu trzech miesięcy po zakończeniu chemioterapii.
Procedury uzupełniające
Objawy, działania niepożądane, wyniki badań klinicznych oraz stopień zgodności z leczeniem rejestrowano w odstępach trzymiesięcznych w pierwszym roku po randomizacji, co sześć miesięcy w drugim i trzecim roku, a następnie co roku. Analizy hematologiczne i biochemiczne oraz mammografia (jeśli dozwolona procedura miejscowa) były wykonywane co roku.
Analiza statystyczna
Wymagana była rejestracja 4400 pacjentów w celu wykrycia bezwzględnej różnicy wynoszącej 3,6 procent w przeżyciu wolnym od choroby trzy lata po randomizacji (przy mocy 88 procent i dwustronnym poziomie istotności wynoszącym 4,3 procent po dostosowaniu do analiz przejściowych). A priori oczekiwano, że główna analiza zostanie przeprowadzona po wystąpieniu 716 zdarzeń końcowych. Przeprowadzono trzy tymczasowe analizy skuteczności, z wykorzystaniem barier powstrzymujących O Brien-Fleming, po upływie jednego kwartału, połowy i trzech czwartych planowanej całkowitej liczby zdarzeń. Nowe dane próbne i analizy tymczasowe zostały sprawdzone przez niezależny komitet monitorujący dane i bezpieczeństwo, którego zakres wymagań dyktował, że ich decyzje są kierowane (ale nie nakazane) przez powyższe zasady zatrzymania.
Analizy przeprowadzono zgodnie z zasadą zamiaru leczenia i obejmowały wszystkich pacjentów poddanych randomizacji
[więcej w: belimumab, noni, hurtownia portfeli ]
[podobne: cladosporium objawy alergii, bóle brzucha icd 10, nerwiak mortona leczenie ]