Identyfikacja limfocytów wiążących DNA u pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym.

Limfocyty wiążące antygen zdolne do wiązania natywnego DNA (DNA-ABC) zidentyfikowano w krwi obwodowej normalnych kontroli i pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym (SLE) przez autoradiografię z 125I-nDNA. 12 pacjentów z aktywnym SLE miało 404 +/- 273 (średnia +/- SD) DNA-ABC / 105 limfocytów, podczas gdy 7 nieaktywnych pacjentów z SLE i 13 normalnych miało odpowiednio 120 +/- 48 i 48 +/- 36. Wszystkie trzy grupy znacznie różniły się od siebie (p mniej niż 0,01). Nie stwierdzono istotnej korelacji między ilością przeciwciała przeciw natywnemu DNA (nDNA) a liczbą DNA-ABC; jednak większość pacjentów z dużymi ilościami przeciwciała anty-nDNA miało zarówno aktywną chorobę, jak i dużą liczbę DNA-ABC. Liczba DNA-ABC i limfocytów z powierzchniową immunoglobuliną (Ig) nie zmieniła się znacząco po 18-godzinnej inkubacji w 37 ° C. Po wyczerpaniu limfocytów B przez przejście przez kolumny z kulkami opłaszczonymi kompleksem IgG i anty-IgG, ogromna większość DNA-ABC została usunięta zarówno u zdrowych pacjentów jak i pacjentów z SLE. Oznaczanie limfocytów sekwencyjnie 125I-nDNA, a następnie pośrednia technika fluorescencyjna do identyfikacji powierzchni Ig, wskazało, że wielka siła wyznakowanych radioaktywnie komórek miała powierzchnię Ig za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej w czterech normalnych (średnio 93%) i pięciu pacjentów z aktywnym SLF (średnia 82%). Przewaga wrażliwych na NDNA limfocytów B we krwi obwodowej zarówno zdrowych, jak i chorych na SLE jest zgodna z koncepcją, że indukcja odpowiedzi przeciwciał anty-nDNA jest spowodowana stymulacją wcześniej istniejących limfocytów B specyficznych dla NDNA za pomocą mechanizmów innych niż niekoniecznie obejmujące udział limfocytów T specyficznych dla nDNA.
[patrz też: cladosporium objawy alergii, bóle brzucha icd 10, polipowatość rodzinna ]