Dziesięć lat doświadczenia z alendronianem w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie

Środki antyresorpcyjne są szeroko stosowane w leczeniu osteoporozy. Przedstawiamy wyniki wielonarodowego randomizowanego, podwójnie ślepego badania, w którym kobiety po menopauzie z osteoporozą były leczone alendronianem przez okres do 10 lat. Metody
Początkowa trzyletnia faza badania porównywała trzy dzienne dawki alendronianu z placebo. Kobiety w pierwotnej grupie placebo otrzymały alendronian w latach 4 i 5, a następnie zostały wypisane. Kobiety w początkowych grupach aktywnego leczenia nadal otrzymywały alendronian podczas początkowego wydłużenia (lata 4 i 5). W dwóch kolejnych rozszerzeniach (w wieku 6 i 7 oraz od 8 do 10) kobiety, które otrzymywały codziennie alendronian w dawce 5 mg lub 10 mg, kontynuowały leczenie tego samego rodzaju. Kobiety w grupie otrzymującej odstawienie otrzymywały 20 mg alendronianu na dobę przez dwa lata i 5 mg na dobę w 3, 4 i 5 roku, a następnie przez 5 lat placebo. Losowe zadania grupowe i oślepianie utrzymywano przez 10 lat. Przedstawiamy wyniki 247 kobiet, które uczestniczyły we wszystkich czterech fazach badania.
Wyniki
Leczenie 10 mg alendronianu dziennie przez 10 lat powodowało średni wzrost gęstości mineralnej kości o 13,7 procent w odcinku lędźwiowym kręgosłupa (95 procent przedziału ufności, 12,0 do 15,5 procent), 10,3 procent w krętarzu (przedział ufności 95 procent, 8,1 do 12,4 procent), 5,4 procent w szyjce kości udowej (95 procent przedziału ufności, 3,5 do 7,4 procent) i 6,7 procent w całkowitej bliższej części kości udowej (95 procent przedziału ufności, 4,4 do 9,1 procent) w porównaniu z wartościami linii podstawowej; mniejsze przyrosty wystąpiły w grupie otrzymującej 5 mg na dobę. Przerwanie alendronianu powodowało stopniową utratę działania, mierzoną przez gęstość kości i biochemiczne markery remodelowania kości. Dane dotyczące bezpieczeństwa, w tym złamania i wzrost, nie sugerowały, że przedłużone leczenie powodowało utratę korzyści.
Wnioski
Efekty terapeutyczne alendronianu zostały utrzymane, a lek był dobrze tolerowany przez 10 lat. Przerwanie alendronianu powodowało stopniową utratę jego działania.
Wprowadzenie
Osteoporoza pomenopauzalna jest przewlekłą, postępującą chorobą, w której resorpcja kości przewyższa formację, co skutkuje zmniejszeniem masy kostnej i pogorszeniem mikroarchitektury, co prowadzi do zmniejszenia wytrzymałości kości i zwiększonej podatności na złamanie.1,2 Środki antyresorpcyjne są szeroko stosowane w leczeniu osteoporozy. Zmniejszenie ryzyka złamań podczas leczenia antyresorpcyjnego było związane z wielkością zmian gęstości mineralnej kości i aktywnością remodelowania.3-6 Alendronian, silny inhibitor resorpcji kości, spowodował trwałe obniżenie biochemicznych markerów remodelowania kości do zakres przedmenopauzalny7,8 oraz konsekwentny zależny od dawki wzrost gęstości mineralnej kości w różnych populacjach, w tym kobiet w podeszłym wieku.7-14 Działania te były związane ze znacznie zmniejszonym ryzykiem złamań kręgowych i bezkręgowych.3-5,15-20 Biopsja kości i analiza histomorfometryczna potwierdziły, że zachowana jest prawidłowa struktura kości i mineralizacja oraz że obrót kostny jest zmniejszony, ale nie całkowicie stłumiony.21 Mineralizacja jest zwiększona, ale pozostaje w normie. 22.22 Korzystne działanie alendronianu na obrót kostny, masa , a siła została potwierdzona w modelach zwierzęcych.24-26
W identycznych, trzyletnich, randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach, alendronian zwiększał gęstość mineralną kości, zmniejszał obrót kostny i zmniejszał ryzyko złamań kręgów u kobiet z osteoporozą.7,8,20 Aby zbadać skutki przedłużonej terapii alendronianem oraz przerwanie leczenia, próby te przedłużono na 10 lat
[więcej w: flexagen, pasma śluzu w moczu, Mimośród ]
[podobne: pasma śluzu w moczu, talkowanie płuc, łuk allegro ]