Dziesięć lat doświadczenia z alendronianem w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie ad 6

Uśredniona częstość utraty wysokości (panel A) i częstość złamań poza kręgami (panel B) podczas dwóch okresów leczenia. Grupę odstawienia leczono 20 mg alendronianu dziennie przez dwa lata, a następnie 5 mg na dobę przez trzy lata, a następnie placebo przez pięć lat. Grupę 10 mg traktowano 10 mg dziennie przez 10 lat, a grupę 5 mg traktowano 5 mg dziennie przez 10 lat. Panel A pokazuje utratę wysokości zgodnie ze zmodyfikowaną analizą zamiaru leczenia, bez korekty ze względu na wiek. W latach 6 do 10 średnia utrata wysokości wynosiła 7,0 mm (przedział ufności 95%, 3,5 do 10,4) w grupie z przerwą, 7,2 mm (przedział ufności 95%, 3,5 do 10,9) w grupie 5 mg i 5,6 mm ( 95-procentowy przedział ufności, 2,5 do 8,7) w grupie 10-mg. Analiza obejmująca tylko kobiety, które ukończyły badanie, również bez korekty ze względu na wiek, wykazała nieznacznie większe spadki w grupie 5-mg i grupie zakończonej. Na podstawie którejkolwiek z analiz utrata wzrostu w grupie 10 mg była podobna do tej u wszystkich leczonych alendronianem w ciągu pierwszych trzech lat.
Panel B pokazuje odsetek złamań bezkręgowych na 100 osobo-lat. W ciągu pierwszych trzech lat 10,7% kobiet pierwotnie przydzielonych do grupy placebo i 8,5% kobiet w połączonych grupach alendronianowych miało złamanie pozakręgowe; częstość złamań była podobna w grupie alendronianowej. Pokazano stawki za lata od 6 do 10. W latach 8 do 10 odsetek kobiet z pierwszymi złamaniami kośćca wynosił 12,0 procent w grupie z odstawieniem, 11,5 procent w grupie 5 mg i 8,1 procent w grupie 10 mg, odpowiednio; dane były dostępne dla 247 kobiet. W związku z tym odsetek kobiet ze złamaniami w grupie 10 mg był podobny jak u grup alendronowych jako całości w latach od do 3. Wartość szacunkowa dla grupy placebo reprezentuje obliczoną częstość złamania, która byłaby pierwotna grupa placebo była nadal nieleczona. Dane z lat od do 3 pochodzą z Liberman i wsp.20
Utrata wysokości w grupie 10 mg w latach 6 do 10 była podobna do tej u wszystkich kobiet leczonych alendronianem w ciągu pierwszych trzech lat. Utrata wzrostu była nieznacznie, ale nie znacznie większa w grupie 5 mg i po odstawieniu niż w grupie 10 mg w latach 6 do 10 (Figura 3A).
Złamanie bezkręgowe
W latach 6 do 10 odsetek potwierdzonych radiologicznie złamań bezkręgowych w grupie 10 mg był podobny do tego w połączonych grupach alendronianowych podczas pierwszych trzech lat badania (Figura 3B). Nie zgłoszono złamań ani pęknięć niewydolności.
Ogólne bezpieczeństwo i tolerancja
Tabela 3. Tabela 3. Zdarzenia niepożądane zgłaszane w latach 8 do 10. W latach 8 do 10 profile bezpieczeństwa były podobne we wszystkich trzech grupach (Tabela 3). Cztery kobiety zmarły w latach 8 do 10, z których wszystkie były w grupie 5 mg. Żadna śmierć nie została przypisana alendronianowi. Częstość wszystkich niepożądanych zdarzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego była podobna w trzech grupach. Jedna lub dwie kobiety w każdej grupie wycofały się z powodu niepożądanych zdarzeń w górnym odcinku przewodu żołądkowo-jelitowego
[przypisy: Mimośród, Choroba Perthesa, noni ]
[więcej w: czerniak guzkowaty, citrosept działanie, skrzydlik w oku ]