Dystrybucja przepływu krwi, zużycia tlenu i wydajności pracy wśród mięśni oddechowych podczas bezproblemowej hiperwentylacji.

Opracowano model zwierzęcy, aby opisać wydajność pracy mięśni oddechowych, przepływ krwi i zużycie tlenu podczas wentylacji mechanicznej, spoczynkową wentylację spoczynkową i zwiększone, niezakłócone wysiłki wentylacyjne wywołane ponownym wdychaniem CO2. Prawie cała praca oddechowa była pracą wdechową na wszystkich poziomach wentylacji; w ten sposób tylko przepływa krew do przepony, a zewnętrzne mięśnie międzykostne zwiększają się w przejściu od wentylacji mechanicznej do spontanicznej, a następnie zwiększają się liniowo, ponieważ praca wentylacyjna została zwiększona dziewięciokrotnie przez ponowne oddychanie CO2. Żadne inne mięśnie natchnienia nie manifestują zwiększonego przepływu krwi. Niewielką ilość wydechu mierzono przy dużych objętościach wentylacyjnych, podczas których dwa mięśnie wydechowe (poprzeczne mięśnie brzuszne i międzykostne) wykazywały umiarkowany wzrost przepływu krwi. Ciśnienie krwi się nie zmieniło, ale pojemność minutowa serca podwoiła się. Różnica pomiędzy tlenem a żyłą tętniczo-żylną wzrastała progresywnie, więc dostarczanie tlenu było wzmacniane zarówno przez zwiększony przepływ krwi, jak i zwiększone pobieranie tlenu przy wszystkich obciążeniach roboczych. Zużycie tlenu wzrastało liniowo wraz ze wzrostem pracy oddechowej, więc wydajność nie zmieniła się znacząco. Średnia wydajność mięśni oddechowych wyniosła 15,5%. Wyniki te różnią się znacznie od wcześniej obserwowanych przez nas wzorców podczas zwiększonej pracy oddechowej wywołanej przez opór wdechowy, sugerując inny rozkład obciążenia pracą pomiędzy różne mięśnie oddechowe, różne frakcjonowanie dostarczania tlenu między przepływem krwi a ekstrakcją tlenu, oraz wyższa wydajność, gdy zwiększa się skrócenie, a nie napięcie mięśni.
[więcej w: cladosporium objawy alergii, nerwiak mortona, gonartroza ]