Aplasia wywołana przez rybawirynę wywołana czystą krwinką czerwoną podczas leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C

Interferon i rybawiryna w połączeniu są standardowym leczeniem przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. Zaburzenia hematologiczne, w tym małopłytkowość i niedokrwistość, są głównymi działaniami niepożądanymi.1 Rybawiryna jest ściśle związana z niedokrwistością hemolityczną.2 Zgłaszamy przypadek ciężkiej niedokrwistości spowodowanej ostrym czystym czerwienią. aplazja komórek podczas terapii skojarzonej, która szybko poprawiła się po przerwaniu podawania rybawiryny.
61-letni mężczyzna został przyjęty do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. Otrzymał transfuzję krwi po hemoroidektomii w wieku 30 lat. Nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby i przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV) wykryto podczas kontroli stanu zdrowia, gdy mężczyzna miał 55 lat. Jego masa ciała wynosiła 75 kg, a badanie fizykalne wykazało jedynie niewielką hepatomegalię. Testy laboratoryjne wykazały podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej. Poziom hemoglobiny i liczba retikulocytów były prawidłowe. Test na RNA HCV w reakcji łańcuchowej polimerazy był dodatni na poziomie powyżej 850 000 IU na mililitr; genotyp to 1b. Biopsja wątroby wykazała przewlekłe zapalenie ze zwłóknieniem wrotnym.
Rozpoczęto leczenie interferonem alfa-2b (Intron A, 6 milionów jednostek) i rybawiryną (Rebetol, 800 mg). Osiem tygodni po rozpoczęciu leczenia dawkę rybawiryny zmniejszono do 600 mg na dobę, ponieważ poziom hemoglobiny spadł z 15,5 g na decylitr do 8,0 g na decylitr. Jednak trzy tygodnie później poziom hemoglobiny spadł do 6,0 g na decylitr nawet po zmniejszeniu dawki rybawiryny. Liczba retikulocytów spadła z 7,8 × 104 na mikrolitr do 0,2 × 104 na mikrolitr. Podczas leczenia nie obserwowano zmian stężenia bilirubiny pośredniej, dehydrogenazy mleczanowej ani poziomu haptoglobiny.
Rycina 1. Rycina 1. Ustalenia dotyczące badania mikroskopowego szpiku kostnego 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia skojarzonego interferonem i rybawiryną (Wright-Giemsa Stain, × 1000). Liczba komórek jąder wynosiła 8,6 x 104 na mikrolitr (zakres normalny, 10 x 104 do 25 x 104 na mikrolitr), a stosunek mieloidów do erytroidalnych prekursorów wynosił 5,8 (zakres normalny, 2 do 4). W komórkach prekursorowych nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości morfologicznych.
Badanie w szpiku kostnym w 12 tygodniu wykazało łagodną hipokomórkowość bez jakichkolwiek nieprawidłowości morfologicznych i selektywnego zubożenia komórek prekursorowych erytroidalnych (Figura 1). Na podstawie tych ustaleń dokonano diagnozy ostrej czystej aplazji komórek czerwonych i przerwano podawanie rybawiryny. Następnie, niedokrwistość i retikulocytopenia poprawiły się i znormalizowały się do 24. tygodnia. Podawanie interferonu kontynuowano przez 24 tygodnie i powodowało utrzymującą się odpowiedź wirusologiczną.
Ostra aplazja czerwonych krwinek charakteryzuje się szybko postępującą niedokrwistością z retikulocytopenią i jest spowodowana infekcją wirusową, niektórymi lekami i zaburzeniami żywieniowymi.3 Rybawiryna wywoływała niedokrwistość zależną od dawki, hipoplazję erytroidalną i wakuolizację erytroidalnych prekursorów u małp rezus, które zniknęły po odstawieniu rybawiryny. 4,5 Uważamy, że u naszego pacjenta wystąpiła ostra, czysta aplazja komórek czerwonych spowodowana przez rybawirynę stosowaną w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C Kiedy niedokrwistość rozwija się podczas leczenia interferonem i rybawiryną, należy rozważyć możliwość wystąpienia aplazji komórek czerwonokrwinkowych wywołanej rybawiryną i konieczne jest dokładne monitorowanie liczby retikulocytów.
Naoki Tanaka, MD, Ph.D.
Fumihiro Ishida, MD, Ph.D.
Eiji Tanaka, MD, Ph.D.
Shinshu University School of Medicine, Matsumoto 390-8621, Japonia
[email protected] md.shinshu-u.ac.jp
5 Referencje1. Smażone MW. Skutki uboczne terapii zapalenia wątroby typu C i ich leczenia. Hepatology 2002; 36: Suppl: S237-S244
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. De Franceschi L, Fattovich G, Turrini F i in. Niedokrwistość hemolityczna wywołana leczeniem rybawiryną u pacjentów z przewlekłym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C: rola uszkodzenia oksydacyjnego błony komórkowej. Hepatology 2000; 31: 997-1004
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Erslev AJ. Czysta aplazja komórek czerwonych. W: Beutler E, Lichtman MA, Coller BS, Kipps TJ, Seligsohn U, wyd. Hematologia Williamsa. 6 ed. Nowy Jork: McGraw-Hill, 2001: 391-8.
Google Scholar
4. Canonico PG, Kastello MD, Cosgriff TM, i in. Hematologiczne i szpiku kostnego rybawiryny u małp rezus. Toxicol Appl Pharmacol 1984; 74: 163-172
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
5. Canonico PG, Kastello MD, Spears CT, Brown JR, Jackson EA, Jenkins DE. Wpływ rybawiryny na czerwone krwinki. Toxicol Appl Pharmacol 1984; 74: 155-162
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
(20)
[hasła pokrewne: buprenorfina, Corsodyl, flexagen ]
[hasła pokrewne: pasma śluzu w moczu, talkowanie płuc, kłykciny sromu ]